Een rare titel verdient altijd een deftige uitleg. Vorige donderdag was er in het seminarie van Leuven weer eens een jongerenavond. Deze jongerenavonden worden gemiddeld één keer per maand georganiseerd (als ik me niet vergis), en de ene keer staat er een film op het programma, de andere keer is er een gastspreker. Deze donderdag kwam kardinaal Godfried Daneels spreken, over hoop, liefde en nog meer van dat. Het leek me een interessante avond, dus besloot ik om er maar heen te gaan. Niet wetende wat ik precies moest verwachten, nam ik voor de zekerheid mijn fototoestel maar mee. Dus, om iets na vier stond ik op het station van Hasselt, te wachten op de trein naar Leuven. De reis was amusant, en om iets voor zes waren we in het seminarie. Daar ontdekte ik dat ik niet de enige was die een camera had, een van de seminaristen had zijn Nikon meegenomen en had die uitgeleend aan een van de aanwezige vrienden. Ik vond het dus niet genoodzaakt om mijn camera boven te halen. Na de viering en het eten ging iedereen naar de zaal waar de kardinaal ging spreken. Inmiddels was de kardinaal aangekomen, samen met het bijhorende gevolg: Woestijnvis volgt de kardinaal al een goed anderhalf jaar met een serieuze cameraploeg. Allemaal leuk en aardig, dus besloot ik om mijn toestel ook maar boven te halen, misschien kon ik wat leuke plaatjes maken. Dat viel in eerste instantie al tegen, de belichting daar was rampzalig. Bovendien liep ik rond met mijn telelens en aangezien ik nog steeds geen aparte flitser heb, was het niet zo interessant. Maar het grootste probleem was de grote vlek op mijn telelens. En net nu had ik geen spullen mee om die schoon te maken. Helaas kwam ik daar ook te laat achter, en het kwaad was dus al geschiedt. Wazige foto\’s alom. Na een beetje improvisatiepoetsen toch maar verder geprobeerd. Toen het volgende probleem: de stilte. Mijn telelens maakt nogal lawaai als hij scherpstelt, en omdat ik in het midden zat vreesde ik dat iedereen het zou horen. En dat leek me al helemaal niet nuttig, want zo hard sprak de kardinaal ook niet. Daarbij zat ik op de tweede rij, net achter een vrij groot iemand. Niet zo een probleem, door een beetje naar rechts op te schuiven – iets wat ik niet zo erg vond – kwam de kardinaal goed in beeld. Maar dan: geen autozoom, slechte belichting, weinig bewegingsruimte: het ideale klimaat voor onscherpe foto\’s. Op het scherm leek het anders wel mee te vallen, dus ik zo nu en dan eens een fotootje maken. Dan nog een beetje geklooid met de kleurtemperatuur, omdat ik geen zin had om mijn flits te gebruiken. Allemaal domme dingen die achteraf beter konden. Maar goed, daar leer je alleen maar uit. De groepsfoto’s waren over ‘t algemeen goed (deze waren met mijn standaard/kitlens gemaakt, die in orde was), maar ik merkte toch dat een externe flits voor dat soort situaties toch wel handig kan zijn.

Het resultaat is te vinden op: http://images.visionsandviews.net/main.php?cmd=album&var1=Kardinaal2010/