Kony – een kritische noot

Het is komkommertijd, zou je denken. Of toch niet? In ieder geval, de afgelopen dagen is er een ware vloedgolf over de sociale media heengerold. En dat allemaal door toedoen van een filmpje. Mocht je deze nog niet gezien hebben:

Anywho, de noot. Laten we beginnen met het goede en relatief objectieve punt van dit filmpje. Het doel van de mensen achter dit project Invisible Children spreekt eigenlijk voor zich: mensen bewust maken dat er slechte mensen op deze wereld bestaan en ze een gezicht geven. Sommigen kenden deze legerleider misschien al wel, maar voor het grote meerenedeel van de mensheid (dat op Facebook, Twitter of een andere sociale media zit) is deze man pas nu bekend geworden. Dus, dat doel is bereikt. En dat is ook belangrijk. Door het probleem een gezicht te geven zijn mensen veel meer geneigd om hier iets aan te doen. Alhoewel, dat is klinkklare onzin. Mensen doen dat niet uit sympathie of medeleven, nee ze doen dat omdat ze zich beter kunnen voelen dan die anderen. Wat ze uiteindelijk willen zeggen is “Kijk naar mij, dankzij mij is die slechte man opgepakt. Of misschien niet alleen door mij, maar toch! Zonder mijn steun was het misschien niet gelukt.” En dat komt ons allemaal heel bekend in de oren: het is pure arrogantie of egoisme. Maar ja, dat is mens’ eigen. Dat verander je niet een-twee-drie en dat hoeft eigenlijk ook niet.

Wat wel gevaarlijk is de macht die de organisatoren van dit project nu in handen hebben. Er zijn op 2.4 miljoen mensen die de Facebookpagina geliked hebben. Niet dat iets dat zegt: een like is maar een klikje verder, maar dat is nog een andere post waardig. Twee miljoen mensen die achter hetzelfde idee staan kan heel handig gebruikt worden voor een goed doel, het is een ideaal drukkingsmiddel tegenover overheden en gouvernementele instanties die anders hun eigen wil gewoon doorvoeren. En dat weten de mensen achter Invisible Children donders goed. Maar met hetzelfde gemak maken ze weer zo een filmpje dat enorm op de emoties van rijke, intelligente westerlingen inspeelt: persoonlijke band creeeren met de slachtoffers, schrikbarende beelden weergeven, imposante muziek (Nine Inch Nails – Ghosts I, awww yeaa) en meer van die dingen. En dan hebben ze waarschijnlijk weer een hele hoop mensen achter zich die niet veel verder denken. Wat niet meer dan logisch is en ook geen verwijt is, want er zijn zoveel dingen waar je aandacht aan zou kunnen of moet besteden dat het soms wel fijn is om eventjes gewoon met de meute mee te gaan. Echter kunnen we dit niet maken, niet naar ons maar al helemaal niet naar de volgende generaties. Wat er op dit moment gebeurt namelijk is dat we onszelf afstompen en amper kritisch zijn. Zoals ik al zei is het enorm vermoeiend om constant over alles kritisch te zijn en een mening te vormen over iets. Bedenk dan echter ook dat er wel mensen zijn die zich helemaal achter een thema zetten, die dan dankbaar gebruik maken van het moment dat jij even geen mening wilt vormen en je het eigenlijk wel eens bent met wat zij zeggen. Het beste en eerlijkste wat je dan kan doen is het niet liken.

En toch, ik ben enorm benieuwd of dit project uitpakt zoals het bedoelt is. Op dit moment is alles wat ook maar een beetje met Kony te maken heeft niet meer trending op Twitter en is het meeste commentaar al geleverd. Ik ben benieuwd naar 21 april. En misschien dat ik toch even opdaag. Niet om uit te dagen, maar om mee te doen. Want stel dat het wel goed uitpakt dan wil ik er wel als eerste bij zijn. Want uiteindelijk blijf ik ook maar mens.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.