InterRail naar Finland – en terug

 

Begin dit jaar kwam mijn broertje op de proppen met het verhaal dat hij graag naar Finland zou willen gaan. Als student van de Universiteit Maastricht kreeg hij via het Erasmusproject een plaats in Finland aangeboden: Jyvaskyla. Toen ik dat hoorde was ik stiekem wel jaloers, maar ook wel blij voor hem. Maanden gingen voorbij met voorbereidingen: vliegtuig boeken, hoe hij het beste vanuit Helsinki naar Jyvaskyla (een goede 400 km verder het land in) zou komen, kamer regelen in Jyvaskyla, enzovoorts. Ondertussen ging voor mij het schooljaar op een gemakje verder en volgde ik de voorbereidingen op een afstandje. Ik had inmiddels wel het idee gehad om hem te bezoeken, maar dan ergens in november, omdat hij pas in september zou beginnen en dan had het voor mij niet zoveel zin om hem dan al meteen te bezoeken.

Ik was niet van plan om met het vliegtuig te gaan, ik had namelijk inmiddels gehoord van zoiets als InterRail. InterRail is een systeem waarmee je met een kaartje door heel Europa kan reizen, met de trein. Er bestaan verschillende formules, zowel voor 1 land als voor heel Europa. En daar bestaan dan ook weer verschillende passen voor: 5 dagen met de trein binnen 10 dagen, 10 dagen binnen 22 dagen, een hele maand, … meer informatie kan je vinden op InterRail.net.

Hoe dan ook, ik begon dus ook met het nodige opzoekwerk. Gelukkig heeft Bahn.de een heel goede internationale reisplanner. Het kostte me dan ook weinig moeite om een goede verbinding tussen Hasselt en Jyvaskyla te vinden. De route zou er als volgt uitzien:

  1. Hasselt – Keulen (IC naar Luik, dan Thalys naar Keulen)
  2. Keulen – Kopenhagen (CNL: CityNightLine, nachttrein)
  3. Kopenhagen – Stockholm (X2000: hogesnelheidstrein in Zweden)
  4. Stockholm – Turku (Ferry van Silja Tallink)
  5. Turku – Jyvaskyla (RE naar Tampere, IC2 naar Jyvaskyla)

En de terugreis vice versa. Totaal aantal uur onderweg: 42h heen, 42 terug. Dat is dus iets minder dan  2 dagen (ex. Ferry, inc. Ferry: 2.5 dagen) onderweg. Ik zou dan iets meer dan 24h in Jyvaskyla zijn.

Maar goed, halverwege juli vertelde mijn broer dat hij al begin augustus wilde vertrekken, voor een introductiecursus in Finland enz. Dat veranderde mijn plannen ook enigszins, met als gevolg dat ik de laatste week van mijn vakantie (13 tot 20 sept) zou gaan reizen. Geen probleem, er veranderde niets wezenlijks aan de route en/of tijden. Eind juli kocht ik dan mijn InterRailkaart in het station van Hasselt (die arme man aan het loket had het al druk en keek me dan ook aan: “Waarom? Neem het vliegtuig!”. Gelukkig had ik alles al voldoende opgezocht en was het binnen een halfuurtje allemaal geregeld, inclusief reserveringen enz.). Het enige wat me nog restte was de overtocht en de treinen in Zweden reserveren (dat kon niet meer vanuit België), gelukkig was dat geen probleem: de websites van zowel Silja Tallink (de ferry) als de Zweedse spoorwegen waren bekend met het fenomeen InterRail en gaven me dus zonder problemen de benodigde kortingen (resp. 50% en alleen de reservering voor de trein). De reis mocht beginnen voor mij!

Maar eerst moest ik nog een hele maand wachten. Ik had gelukkig genoeg dingen te doen ondertussen: Campo Blanco, herexamens, … maar  ik keek toch uit naar die reis. Eindelijk een moment voor mij alleen, even alles van me af kunnen zetten, alles op een rijtje zetten voor de school weer begint…

En daar was hij dan, zondag 12 september. De avond ervoor was het nog de terugkomdag van de reis naar Compostela, waar enkelen mij aanspraken hoe mijn reis was verlopen. Ik vertelde hen dat ik de volgende avond zou vertrekken en ze wensten mij dan ook een mooie reis toe. Maar goed, zondag avond om iets voor zeven stapte ik de trein naar Luik op, met mijn zware rugzak en fototas. Achteraf gezien had ik misschien beter mijn kleine rugzak moeten meenemen i.p.v. dat fototasje, maar dat is voor de volgende keer.  In Luik kreeg ik te horen dat de Thalys een kleine vertraging had, maar dat was geen probleem: ik moest immers een goede drie kwartier wachten op de CNL naar Kopenhagen. Die kwam alsnog een half uur later aan in Keulen, wat me al zorgen baarde voor de aansluiting in Kopenhagen. Ik had daar namelijk maar een kwartier de tijd om over te stappen op de X2000 naar Stockholm. Eenmaal in de CNL las ik nog een beetje in ‘De Vuist van God’ van Frederick Forsyth, maar na een uurtje stopte ik ermee en ging het licht uit.

Rond een uur of acht kwamen we aan in Kolding – Denemarken -, maar we hadden inmiddels al een goede drie kwartier vertraging. Voor de zekerheid vroeg ik nog aan de treinbegeleider hoe laat we aankwamen in Kopenhagen: een uur later dan gepland. Ik zou dus mijn aansluiting missen. Gelukkig had ik een refundable reservering gemaakt naar Stockholm en stuurde een SMS naar mijn broer of hij die wilde refunden. Dat lukte en toen ik in Kopenhagen aankwam ging ik meteen naar het loket om een nieuwe reservering te maken. De volgende trein naar Stockholm zou om iets na twaalf in Malmo vertrekken. Dat betekende dat ik met een Oresundpendeltrein naar Malmo mocht. In Kastrup kreeg ik nog eens te horen dat die trein niet in Malmo C. zou stoppen, met als gevolg dat ik in Kastrup (ook bekend als Kopenhagen luchthaven) mocht wachten op de volgende pendeltrein. Toen we iets na twaalf in Malmo aankwamen stond de X2000 op hetzelfde perron te wachten, gelukkig. Een kwartiertje later vertrok die ook. Maar de pech stopte daar nog niet. De treinbegeleidster kon me vertellen dat de trein sowieso al een halfuur vertraging zou hebben. Op zich geen probleem, want ik had nog steeds drie uur de tijd in Stockholm om naar de ferry te gaan.

Omdat ik nog niets gegeten had die middag – en mijn internetreservatie met de refund weg was (je kan blijkbaar geen internet reserveren aan het loket) – ging ik naar de bistro om een internetcode en een broodje te kopen. De verkoopster zei vrolijk “It’s free today”. Ik vroeg niet waarom, maar ik ging er vanuit dat het met de vertraging te maken had. Onderweg stonden we nog eens totaal van twee  uur stil, waardoor het wel krap werd om in Stockholm nog de boot te halen. Gelukkig kwamen we toch rond iets voor zeven aan in Stockholm, waarna ik snel – en geholpen door de Engelse wegwijzers – de weg naar de metro richting Gardet vond. Eenmaal uit de metro in Gardet was het nog een kleine vijfhonderd meter wandelen naar de ferry, en toen ik in de ferryterminal aankwam was het boarden al volop bezig. Geen probleem, snel haalde ik mijn e-ticket boven, liet het zien aan de balie en kreeg mijn kaartje. Eenmaal aan boord ging ik meteen naar mijn hut, legde mijn rugzak daar neer en ging naar het sundeck om het vertrek te fotograferen. Opgelucht zag ik Stockholm verder en verder weg van ons gaan. Daarna ging ik nog een beetje op zoektocht naar een self-service restaurant en nam nog een lekkere sla-maaltijd.

De volgende ochtend om half zeven kwam de boot aan in Turku. Ik had een goede nachtrust gehad – beter dan die stoeltjes in de CNL, maar dat is niet zo moeilijk – en besloot dus te voet naar Turku Centraal te wandelen. Ik had immers anderhalf uur tijd tot mijn volgende trein. Die kleine drie kilometer waren vlot te doen, maar saai. In het centrum van Turku haalde ik nog wat geld uit de muur, wachtte tot de supermarkt openging en haalde nog eten en drinken voor de rest van de reis. Om iets na negen vertrok mijn trein naar Tampere. Het was een vrij saaie reis, met veel bossen en veel grijze wolken. In Tampere goot het dan ook, maar gelukkig moest ik niet lang wachten op de trein naar Jyvaskyla. Het laatste stuk met de trein van die dag. Onderweg begon het al op te klaren, en eenmaal in Jyvaskyla was het stralend helder weer.

Jyvaskyla zelf is eigenlijk niet echt veel: een groot dorp of een heel kleine stad. Met een grote winkelstraat, dat wel. En veel heuvels. En veel meren. Maar al bij wel een mooi stadje. Veel jeugd ook, maar het is niet voor niets een studentenstad. Die dag niet veel gedaan, beetje rondgewandeld met mijn broer, postzegels gekocht, eten gekocht in de Lidl (idioot duur, maar dat vermoedde ik al) en ‘s avonds nog het stadje in gegaan (4 euro voor 40cl, wat?!). De volgende ochtend goed uitgeslapen, om twaalf uur de bus (alweer, 3 euro voor 5km, wat?!) naar het station. Daar kocht ik nog een paar reserveringen naar Turku (en schrok even omdat de vrouw aan het loket ook de treinreis zelf erin gegooid (44,50 euro, was ik even blij met mijn InterRailkaart). De terugreis was weer even saai als de heenreis naar Turku, met het verschil dat ik nu wel helemaal tot Turku Satama (Haven) reed met de trein. Dat was wel een meevaller, want het was die dag weer grijs en regenachtig. In de terminal wachtte ik nog een goed anderhalf uur, maar ik verveelde me niet echt, het boek was heel boeiend. Eenmaal aan boord ging ik weer meteen naar mijn hut, die ik dit keer deelde met een jonge Rus en een oudere Fin. ‘s Avonds at ik weer een lekkere warme maaltijd en ontdekte ik dat de ferry gratis WiFi had. Dus ik haalde mijn laptop, zette mij in het cafetaria, nam koffie en controleerde mijn e-mail, chatte een beetje en keek of er iets interessants te melden was op Facebook en Twitter. Rond elf uur ik ging ik weer naar mijn hut en babbelde nog een beetje met de jonge Rus. Een halfuurtje later kwam ook de Fin – dronken – binnen en babbelde we iets minder.

De volgende ochtend kwamen we om half zeven aan in Stockholm. Ik ging weer naar het metrostation, kocht een metrokaartje naar Stockholm Centralstasjon (ofzoiets) en kwam daar dan tien minuten later aan. In het station kocht ik nog ontbijt – in de zin van broodje en water. Ook hoorde ik nog enkele jonge Vlamingen, maar dat was het dan ook. Anderhalf uurt later stapte ik op mijn X2000 naar Kopenhagen. Deze was mooi op tijd, en zou dus ook mooi op tijd in Kopenhagen aankomen. Onderweg – met internet natuurlijk – werkte ik nog een beetje aan het profiel voor de vrijwilligers van de Wereldjongerendagen – en keek af en toe naar buiten. Die kanteltreinen zijn zalig. Het ene moment zie je alleen maar water, het andere moment alleen maar lucht. Ik nam mijn fototoestel en probeerde een paar foto’s te nemen, verrassend genoeg lukten er nog enkele vrij goed (200km/u en stilstaande voorwerpen, vanachter glas, jaja). HEt was inmiddels weer mooi weer en ik besloot in Malmo uit te stappen. Het was inmiddels rond twaalf uur, en mijn nachttrein zou pas om zeven uur vertrekken. Tijd genoeg dus om Malmo en Kopenhagen te bezoeken. Maar ik kwam tot de conclusie dat steden bezoeken in je eentje ook maar saai is, dus snel nam ik de Oresundtrein naar Kopenhagen. Ik stopte mijn rugzak in een kluisje en ging het centrum van Kopenhagen in. Hier weer hetzelfde als in Malmo, vast wel een leuke stad, maar in je eentje? Het enige wat ik leuk vond waren een paar kleinere winkeltjes buiten het centrum en een grote multimediawinkel (geen idee hoe die heet), ze hadden er zelfs albums van Ayreon en Threshold die ik nog nergens anders – behalve op het internet dan – tegenkwam. Helaas had ik geen idee wat de koers van de DKK was, waardoor ik ze maar liet liggen.

Om half vijf was ik weer in het centraal station en haalde mijn rugzak. Ik kocht een Burgermenu bij de McDo en liep wat rond. Er was ook een standje van Discovery Channel waar je enkele insecten kon eten en dan een iPhone 4 kon winnen. Het was wel leuk om te zien, maar meedoen… ik keek al niet echt uit naar de nachttrein en om dan nog onbekend – en halflevend – voedsel te eten. Nee bedankt.

De nachttrein was weer hetzelfde – zelfde plaats zelfs. Ik zat met een paar Italianen in mijn coupe. Weer las ik een beetje in mijn boek, maar al snel merkte ik dat ik vrij moe was. Ik werd rond een uur of half drie wakker, en merkte dat we in Hannover waren. Nog maar. Rond zes uur werd ik weer wakker, en ontdekte ik dat we in het Ruhrgebiet waren. Ik merkte ook dat ze niet omroepen dat we bijna in Keulen waren, en dat was wel vervelend, want de trein zou nog verder naar Amsterdam reizen en ik moest er in Keulen uit. Hoe dan ook, ik zorgde dat ik alles in mijn rugzak had en stapte – gelukkig – in Keulen uit. Vanzelfsprekend hadden we ook dit keer weer een vertraging en alweer had ik mijn trein gemist. Dit keer de Thalys. Ik ging dus maar naar de ReiseAuskunft in Keulen en vroeg of ze iets aan mijn inmiddels waardeloze Thalyskaart konden doen. Blijkbaar was dat geen probleem en kon ik – nadat de goede man op enkele nota’s had gemaakt op mijn kaart – met de volgende Thalys mee. Probleem was wel dat ik mee mocht, maar geen gereserveerde plaats meer had. Daardoor mocht ik in de tussenruimtes plaatsnemen. Gelukkig was de rit niet zo lang, en kwam ik rond half tien aan in Luik. De volgende trein naar Hasselt zo rond tien uur vertrekken. Om elf uur was ik weer in Hasselt.

Conclusie: het InterRail-syteem is geniaal en geeft je een enorme vrijheid. Je moet echter wel rekening houden met eventuele aansluitingen enzovoorts, maar dat is niet zo een probleem. Als je alles goed plant – met behulp van de Internationale Railplanner van Bahn.de bvb) dan is het niet al te moeilijk. Wel raad ik iedereen af om een zitplaats te nemen in de CNL, die dingen zitten echt niet lekker. Veel beter neem je een couchette, dan kan je – waarschijnlijk – in ieder geval nog een  beetje slapen. Ook is het leuk om het in je eentje te doen, maar ik denk dat ik het volgend jaar – ik ben nu al aan het plannen om eventueel een hike te gaan doen in Rondane of ergens anders in Noorwegen – niet alleen ga doen.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.