Camino Aragones

Het is weer zover: de zomer komt eraan. Voor mij betekent dat onder andere een nieuwe pelgrimstocht. Ik ga nu al enkele jaren mee als deelnemer en de laatste twee jaar als begeleider.

Waar gaan we dit jaar heen? Voor de derde keer naar Spanje: in 2010 gingen we naar Compostella via de Camino Francés, vorig jaar naar Madrid voor de wereldjongerendagen. Dit jaar doen gaan we weer via een pelgrimsroute wandelen, maar we hebben dit keer niet als doel Compostella. Nee, we gaan van Oloron Saint-Marie (in Zuid-Frankrijk) naar Puente la Reina – net onder Pamplona. Dit is ook het punt waar de bekendere Camino Francés samenkomt met de Camino Aragonés, de route die wij gaan lopen.

In november zijn we met een paar begeleiders al op verkenning geweest voor deze tocht, met name om de slaapplaatsen en de route te controleren. Dit was een heel intensieve en vermoeiende week, maar was gelukkig heel productief. Het grote voordeel (voor mij althans is) dat ik de globale route inmiddels wel kan dromen en dat ik dus weinig verrassingen zal tegenkomen. Dat hoop ik tenminste.

De route is redelijk variërend: aangezien we van Zuid-Frankrijk naar Noord-Spanje gaan, moeten we de Pyreneeën oversteken. Dit doen we al vrij snel, met als hoogtepunt de Col de Somport. Dit is een bergpas met een hoogte van 1632 meter. Dat lijkt hoog, maar eigenlijk valt dat heel goed mee. De pelgrims die twee jaar geleden zijn mee geweest zijn toen over 1410 meter gegaan, dus dit is maar 200 meter hoger. Met het verschil dat we toen op 190 meter zeeniveau zijn begonnen, en dit jaar op ruim 1000 meter zeeniveau. Een makkie dus.

Eenmaal in Spanje is het voornamelijk afdalen, met uitzondering van een paar uitzonderingen. Onder andere de etappe van Jaca naar San Juan de la Pena is een uitdagende etappe, maar zeker de moeite. Ook de volgende etappe van Ruesta naar Sangüesa is uitdagend, niet vanwege het hoogteverschil, dat is er amper, maar wel vanwege de uitgestrektheid en de globale afstand die afgelegd moet worden. Weer een dag later is het gelukkig heel erg aangenaam, met uitzondering van een klimmetje.

De voorlaatste etappe van Zariquiegui (puntjes voor degene die het goed kan uitspreken) naar Puente la Reina is eigenlijk een beetje valsspelen, maar met een reden. Dit is namelijk niet de Camino Aragonés, maar de Camino Francés. Echter hebben we deze nooit gedaan, want in 2010 hebben we een deel van de Camino Aragonés gedaan: de laatste etappe van Eunate naar Puente la Reina.

Al bij al belooft het een zeer mooie tocht te worden, bewijzen de foto’s van de verkenning. Ook het thema is heel erg interessant, maar ook een unicum in de pelgrimsgeschiedenis: een vrouw als leidraad, Ruth. Dit is vooral interessant omdat het bepaalde onderwerpen op tafel kan leggen die we nog niet eerder hebben gehad. Welke onderwerpen? Dat is voor jullie een vraag, voor mij een weet.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.